Vandaag, 4 januari, is het spaghettidag. Je weet wel die bekende dunne lange sliertjes. Vrij vertaald spreken we dan ook van dunne bindtouwtjes. We kennen de bekendste Italiaanse pasta denk ik allemaal wel. Toch is spaghetti nog niet zo heel erg lang een begrip.
Spaghetti veroverde pas halverwege de 20e eeuw ons land. Ik weet zelfs nog goed dat we het thuis voor de eerste keer aten. Mijn moeder was (en is) altijd wel van de nieuwe dingen uitproberen als het koken betreft. Mijn vader is liever wat traditioneler ingesteld en keek een beetje vies naar de pan met sliertjes. Die hield het liever bij zijn piepers (aardappelen) met groenten. Spaghetti heeft dus in een rap tempo de Nederlandse markt veroverd. Tot groot genoegen van de pastafari.
Huh?? pastawattes?? Ja… je leest het goed. Pastafari. Een groep mensen die in het vliegend spaghettimonster gelooft. Een monster van spaghetti, dat gehuld in een piratenpak in een dronken bui de aarde schiep.
Het geloof van de pastafari’s, het pastafarisme genoemd, ontstond in 2005 in Kansas als een satire, maar heeft inmiddels de wereld veroverd. 10 Jaar na het ontstaan, in het 2015, werd het geloof in Nieuw Zeeland volledig erkend en Nederland volgde een jaar later. Ja, zelfs in ons eigen kikkerlandje vol nuchtere landgenoten zijn pastafari’s te vinden. Er zijn zelfs enkele BN-ers die het geloof aanhangen.
Pastafari’s hebben een eigen kerk, kent een eigen bijbel en zelfs iets dat lijkt op de tien geboden. Maar dan de 8 ‘liever-nietjes’. De kerkdiensten die worden gehouden lijken meer op gastronomische feestjes, want deze bestaan voornamelijk uit het nuttigen van spaghetti en meer dan voldoende alcoholische versnaperingen. (lees bier) Als je denkt dat dit al eigenaardig is, het kan nog gekker. Pastafari’s zien het vergiet als heilig hoofddeksel en deze wordt dan ook met trots gedragen.
Dat ze behoorlijk serieus zijn, bewijzen de verschillende rechtszaken wereldwijd, waarbij de aanhangers van het geloof pleiten dat zij met het vergiet op het hoofd op officiële documenten, zoals het paspoort, willen staan. Want, zo zeggen ze, jullie ongelovigen kunnen dat wel gek vinden, minstens zo gek is het dat je gelooft in lopen over water en pratende slangen. Tsja… Daar hebben ze een punt. Zo moeten verschillende rechters ook gedacht hebben, want in Oostenrijk en Tsjechië zijn er al pastafaries die een rijbewijs mogen tonen waarop zij staan afgebeeld met een vergiet op het hoofd.
Een geloof dat uit satire ontstaat en dat binnen 10 jaar de wereld heeft veroverd met vele aanhangers en zelfs een erkenning als officiële godsdienst. Daar zit veel meer achter dan goede marketing. Dit gaat over geloof. De aanhangers van de pastafarische kerk hebben een rotsvast geloof. Ook al klinkt hun overtuiging velen van ons op zijn zachts gezegd, vreemd in de oren, ze laten zich daar niet door weerhouden. Ze worden niet in twijfel gebracht waardoor ze vervolgens het geloof maar afschaffen. Ze worden niet overgehaald dat ze beter in een koekjesmonster kunnen geloven. (smaakt ook niet lekker met bier trouwens) Integendeel! ze staan achter hun geloof. Daarmee komen ze zeer overtuigend over. Overtuigend genoeg om de wereld te veroveren en zelfs in Nederland al 2 fysieke kerken te hebben.
Gek of niet, hier kunnen we als ondernemer veel van leren. Ik spreek heel veel ondernemers die het lastig vinden om zich staande te houden. Mijn eigen coach heeft eens tegen mij gezegd: ‘Linda, het is makkelijker om van 10.000 euro 50.000 euro te maken, dan van 0 euro je eerste 10.000 euro te verdienen. Dat is dat natuurlijk ook zo. Als je start met ondernemen en niemand kent je nog of weet welke waarde jij hebt, maakt het de start van jou als professional erg lastig.
Dat is het belangrijkste moment om het rotsvaste vertrouwen in jezelf te hebben. Helaas zie ik nog te vaak dat we ons laten verleiden om toch maar beter in een koekjesmonster te geloven of zelfs te stoppen met geloven. Feit is dat je nu eenmaal niet iedereen in het spaghettimonster kunt laten geloven.
Helaas zie ik in de praktijk dat klanten vaak niet eens de kans krijgen te wennen aan iets nieuws.
Ik bedoel, als we die keer vroeger aan tafel enkel op het vieze gezicht van mijn vader hadden gelet, dan was dat de eerste en de laatste keer dat er spaghetti op tafel zou staan. Mijn vader was redelijk hardnekkig en heeft nog lang volgehouden dat spaghetti niet lekker was. Maar inmiddels zie ik het hem zelf ook klaarmaken. Ik bedoel maar…
Op jouw succes!
Linda